کلمه «راندن» در زبان فارسی به معنای به حرکت درآوردن یا به جلو راندن است و به عنوان فعل مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کلمه قواعد نگارشی و دستوری خاصی دارد که به شرح زیر است:

1. صرف فعل: فعل «راندن» در زمان‌های مختلف به اشکال زیر صرف می‌شود:

   • حال: می‌راند (او می‌راند).
   • گذشته: راند (او راند).
   • آینده: خواهد راند (او خواهد راند).

2. نحوه استفاده: این فعل معمولاً به صورت متعدی و به معنای به جلو راندن چیزی (مانند وسیله نقلیه یا یک شی) به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • او ماشین را راند.
   • او توپ را به طرف دروازه راند.

3. ساختار جملات: در جملات، این فعل معمولاً به همراه مفعول مستقیم می‌آید:

   • مثال: «علی دوچرخه را راند.»

4. قیدها و صفات: می‌توان قیدهای مختلفی را به این فعل اضافه کرد تا معنای دقیق‌تری را منتقل کند:

   • سریع راندن، آرام راندن، مهارت‌دار راندن و...
5. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، بهتر است دقت شود که فعل به درستی صرف شود و جملات از نظر ساختاری صحیح باشند.
   • از به کار بردن جملات پیچیده و غیرضروری خودداری کنید تا مفاهیم به راحتی قابل فهم باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه «راندن» در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.

1. او هر روز صبح با دوچرخه به محل کارش راندن می‌کند تا در ترافیک نماند.
2. من باید در آزمون رانندگی موفق شوم تا بتوانم به راحتی خودرو را راندن کنم.
3. والدینم به من یاد داده‌اند که چطور به‌درستی و با احتیاط ماشین راندن کنم.