راهرو

کلمه "راهرو" در زبان فارسی به معنای مسیری باریک و طویل است که معمولاً در ساختمان‌ها برای ارتباط بین اتاق‌ها و فضاهای مختلف استفاده می‌شود. در اینجا به چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "راهرو" به صورت جدا یا با فاصله نوشته نمی‌شود و باید به صورت یک کلمه وارد متن شود.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "رَاه‌رو" تلفظ می‌شود و تأکید بر هجا اول (راه) است.

3. صرف و نحو: "راهرو" می‌تواند به عنوان اسم و برای اشاره به مکان استفاده شود. به عنوان مثال: "به راهرو رفت" یا "راهرو باریک است."

4. جمع: جمع "راهرو" به صورت "راهروها" نوشته و تلفظ می‌شود.

5. قواعد نگارشی: وقتی از راهرو در متون استفاده می‌کنید، باید به قواعد جملات توجه داشته باشید. به عنوان مثال، در جمله‌ای که به راهرو اشاره می‌کند، باید ساختار جمله صحیح باشد: "در انتهای راهرو یک تابلو وجود دارد."

هرگونه سوال دیگر درباره قواعد فارسی و نگارشی داشته باشید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "راهرو" در جمله آورده‌ام:

1. در خانه‌ی جدید، یک راهرو طولانی وجود دارد که به اتاق‌های مختلف می‌رسد.
2. او در راهرو مدرسه با دوستانش دیدار کرد و درباره امتحانات صحبت کردند.
3. به دلیل برگزاری مراسم، راهرو مجتمع پر از مهمانان و دکورهای زیبا شده بود.
4. شرکت ما برای راحتی کارمندان، یک راهرو مخصوص برای استراحت و ملاقات‌ها طراحی کرده است.
5. در حین عبور از راهرو بیمارستان، صداهایی از اتاق‌های درمانی به گوش می‌رسید.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به نمونه‌های بیشتری است، خوشحال می‌شوم کمک کنم!