رخمه

کلمه "رخمه" در فارسی به معنای ظرافت و لطافت است و در متون ادبی و شعر فارسی کاربرد دارد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با استفاده و به کارگیری این کلمه اشاره می‌کنم:

1. ننوشتن ترکیب‌های اضافی: معمولاً این کلمه به صورت مستقل و بدون ترکیب اضافی به کار می‌رود و بایستی از به کار بردن ترکیب‌های نامناسب پرهیز شود.

2. نقطه‌گذاری: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، رعایت قواعد نقطه‌گذاری بسیار مهم است. اگر این کلمه در پایان جمله قرار گیرد، باید یک نقطه یا علامت مناسب در انتهای جمله گذاشته شود.

3. استفاده در شعر و ادبیات: در اشعار و متون ادبی از "رخمه" می‌توان برای توصیف زیبایی و ظرافت استفاده کرد، به‌خصوص در توصیف صورت و چهره.

4. تلفظ صحیح: این کلمه ممکن است در برخی لهجه‌ها یا گویش‌ها تلفظ‌های مختلفی داشته باشد، اما در زبان رسمی و ادبی بهتر است که با تلفظ صحیح آن به کار رود.

5. هویّت معنایی: "رخمه" معمولاً به عنوان یک اسم و صفت به کار می‌رود و باید در جملات به درستی از آن استفاده شود تا به معنی درست آن آسیب نرسد.

این نکات به شما کمک می‌کند تا کلمه "رخمه" را به‌درستی در نوشتار و گفتار خود به کار ببرید. اگر در مورد خاصی نظرتان است یا سوالات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم به شما کمک کنم.

1. در روز برفی، رخمه بر روی درختان زیبا و سفیدپوش نشسته بود.
2. هنگامی که باران شروع به باریدن کرد، رخمه‌های رنگارنگی در آسمان ظاهر شدند.
3. او با یک رخمه شگفت‌انگیز به مهمانی رفت و همه را تحت تأثیر قرار داد.