رنجور

کلمه "رنجور" در زبان فارسی به معنای بیمار، رنجیده یا دردمند است. این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به اشخاص یا حتی به حالت‌های جسمی و روحی اشاره داشته باشد. در نگارش و استفاده از این کلمه، موارد زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحوه نوشتار: کلمه "رنجور" به صورت همواره با همان دستور خط صحیح نوشته می‌شود، بدون هیچ گونه تغییراتی.

2. استفاده در جملات: کلمه "رنجور" معمولاً برای توصیف حالات بیماری یا رنج در یک فرد استفاده می‌شود. مثلاً:

   • او به خاطر سرماخوردگی رنجور است.
   • در بیمارستان چندین رنجور بستری هستند.

3. قواعد نگارشی:

   • اگر "رنجور" به عنوان صفت به کار می‌رود، می‌تواند قبل یا بعد از اسم قرار گیرد: "مرد رنجور" یا "رنجور مرد".
   • در جملات باید از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه به‌درستی استفاده کنید. برای مثال: "دخترک رنجور، به سختی نفس می‌کشید."
4. استعاره و مجاز: در ادبیات فارسی، "رنجور" ممکن است به صورت استعاری نیز به کار رود، مثلاً به عنوان نماد رنج و دردی فراتر از یک حالت فیزیکی.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به زیبایی از کلمه "رنجور" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "رنجور" در جملات آورده شده است:

1. پس از یک بیماری طولانی، او حالا رنجور و ضعیف به نظر می‌رسید.
2. صدای رنجور پرنده‌ها در صبح‌های زود، احساس تنهایی را در دل می‌نشاند.
3. او با چشمان رنجور و نگاهی غمگین در گوشه‌ای نشسته بود.
4. گزارش‌ها حاکی از آن است که مردم رنجور این منطقه به کمک فوری نیاز دارند.
5. حس رنجور او از ناکامی‌ها باعث شده بود که نتواند به خوبی به زندگی ادامه دهد.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!