زشتی

کلمه "زشتی" در زبان فارسی به معنای بدشکلی یا ناپسندی است. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "زشتی" باید با حرف "ز" بزرگ شروع شود اگر در ابتدای جمله قرار گیرد؛ در غیر این صورت با حرف کوچک نوشته می‌شود.

2. پایان جمله: اگر "زشتی" در انتهای جمله استفاده شود، ممکن است به تنهایی و بدون ویرگول بیاید، مگر اینکه به جمله‌ی بعدی مربوط باشد.

3. قافیه و وزن شعری: در شعر، "زشتی" می‌تواند قافیه‌هایی مانند "نکستی" یا "کثیفی" داشته باشد که در نظم و قافیه‌سازی قابل استفاده است.

4. مفاهیم مرتبط: از نظر نگارشی، می‌توانید به کلمات مشابه مانند "زیبایی"، "ناپسندی" و "بدصورتی" اشاره کنید تا مفهوم را کامل‌تر کنید.

5. ترکیب‌ها: "زشتی" می‌تواند در ترکیب‌های مختلف مانند "زشتی رفتاری" یا "زشتی ظاهری" به کار برود.

به هر حال، استفاده صحیح و معنادار از این کلمه به متن و موضوع مربوطه بستگی دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "زشتی" در جمله آورده شده است:

1. زشتی درون انسان‌ها بیشتر از زشتی ظاهر آن‌ها تاثیرگذار است.
2. او به زشتی رفتار خود در آن موقعیت پی برد و تصمیم گرفت تغییر کند.
3. زشتی این عمل، باعث ناراحتی همه اعضای خانواده شد.
4. هنر می‌تواند زشتی‌ها را به زیبایی تبدیل کند.
5. او با زشتی در کلامش، احساسات دیگران را جریحه‌دار کرد.

امیدوارم که این جملات برای شما مفید باشد!