زنقه

کلمه "زنقه" به معنی خیابان‌های باریک یا کوچه‌ها در زبان فارسی به کار می‌رود و در ادبیات و گفتار محاوره‌ای نیز کاربرد دارد. در اینجا بعضی از قواعد و نکات نگارشی و کاربردی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. املا: کلمه "زنقه" به همین صورت و با این املا نوشته می‌شود. از دیگر اشکال و املاهای آن بپرهیزید.

2. نوع کلمه: "زنقه" اسم است و به مکان‌هایی اشاره دارد. لذا می‌توان آن را به راحتی در جملات به عنوان اسم مرکز قرار داد.

3. جنس: "زنقه" کلمه‌ای مؤنث است، بنابراین در جملات می‌توانید صفات و ضمایر مؤنث را با آن به کار ببرید.

4. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود، مثلاً "زنقه‌های تنگ" یا "زنقه‌های قدیمی".

5. استفاده در متون ادبی: در ادبیات فارسی، "زنقه" می‌تواند نماد گم‌کردن راه یا زندگی در کوچه‌های تنگ و باریک باشد و به عنوان استعاره‌ای از پیچیدگی‌های زندگی به کار رود.

6. آوای کلمه: توجه به لحن و آوا در تلفظ "زنقه" مهم است؛ معمولاً به صورت "zanqeh" تلفظ می‌شود.

اگر سوال خاصی درباره استفاده یا نکات نگارشی دیگری دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم!

1. در کوچه‌ی باریک و زنقه‌ای که قدم می‌زدم، صدای خنده‌ی کودکان به گوشم می‌رسید.
2. هنگام عبور از زنقه‌های تنگ بازار قدیمی، رایحه‌ی خوش غذاهای محلی مشامم را پر کرد.
3. او به خاطر دلتنگی، در زنقه‌های شهر قدیمی‌اش مشغول قدم زدن بود و خاطرات گذشته را مرور می‌کرد.