زیبندگی

کلمه "زیبندگی" از نظر لغوی به معنای خاصیت یا صفت زیبایی است و به طور کلی به همان معنایی اشاره دارد که در زبان فارسی "زیبایی" به کار می‌رود. اما به دلیل آنکه "زیبندگی" کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، جملات و قواعد کاربرد آن ممکن است به وضوح توضیح داده نشود. در زیر چند نکته نگارشی و کاربردی درباره این کلمه ارائه می‌شود:

1. استفاده در جمله: کلمه "زیبندگی" به‌عنوان اسم می‌تواند در جملات به کار رود. به‌عنوان مثال:

   • «زیبندگی این باغ نظر هر بیننده‌ای را جلب می‌کند.»

2. قواعد صرفی: "زیبندگی" به عنوان یک اسم قابل شمارش نیست و معمولاً با افعال و صفات غیرقابل شمارش همراه می‌شود.

3. هم‌نشینی با صفات: می‌توان از صفاتی نظیر "زیبا"، "فوق‌العاده" و "جذاب" قبل از آن استفاده کرد. به‌عنوان مثال:

   • «این اثر هنری، زیبندگی فوق‌العاده‌ای دارد.»

4. جمع و مفرد: از آنجایی که "زیبندگی" یک اسم جمع نمی‌شود، نمی‌توان از آن به صورت جمع استفاده کرد.

5. خلاقیت در نوشتار: می‌توان با استفاده از "زیبندگی" در شعر و ادبیات، آثار زیبایی خلق کرد. به‌عنوان مثال:
   • «زیبندگی جهان در چشمان تو می‌درخشد.»

به‌طور کلی، "زیبندگی" یک کلمه زیباست که می‌تواند در متون ادبی و روزمره به تنوع احساسات و زیبایی‌ها اشاره کند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "زیبندگی" در جملات ارائه می‌شود:

1. زیبندگی این گل‌ها در باغچه، توجه هر رهگذری را جلب می‌کند.
2. او با زیبندگی خاص خود، هر جمعی را زیباتر می‌کند.
3. این تابلو با زیبندگی‌های رنگ و فرم، فضای خانه را زنده می‌کند.
4. زیبندگی طبیعت در فصل بهار، الهام‌بخش هنرمندان زیادی بوده است.
5. کتاب‌هایش با داستان‌هایی پر از زیبندگی و احساس، مخاطبان زیادی را جذب کرده است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!