زیبنده

کلمه "زیبنده" در زبان فارسی به معنای "مناسب" یا "شایسته" است و برای توصیف چیزی که از نظر ظاهری یا رفتاری مناسب یک موقعیت یا شخص خاص است، استفاده می‌شود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جایگاه کلمه: "زیبنده" معمولاً قبل از اسم یا صفت دیگر می‌آید. به عنوان مثال: "لباس زیبنده" یا "رفتار زیبنده".

2. استفاده از قید: می‌توان به همراه این کلمه از قیدهایی مانند "به‌طور مناسب" یا "به‌خوبی" استفاده کرد: "رفتار او زیبنده و شایسته‌ای بود".

3. انشای درست: هنگام نوشتن جملات، مطمئن شوید که ساختار جملات به گونه‌ای باشد که "زیبنده" به‌خوبی معنا را منتقل کند. مثلاً: "این دکور برای مهمانی‌ها بسیار زیبنده است."

4. تطابق با اسم: توجه داشته باشید که در بعضی از موارد، "زیبنده" ممکن است به صورت جمع یا مفرد به کار رود، بنابراین باید با اسم مرتبط خود هماهنگ باشد: "این لباس‌ها زیبنده‌اند" (جمع) و "این لباس زیبنده است" (مفرد).

5. معادل‌های دیگر: بسته به مفهوم مورد نظر، می‌توانید از کلمات مشابه دیگری هم مانند "شایسته"، "مناسب" یا "درخور" استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "زیبنده" را به‌درستی در جملات خود به کار ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "زیبنده" در جمله آورده‌ام:

1. این لباس جدید به او زیبنده است و کاملاً با شخصیتش هماهنگ است.
2. معماری این ساختمان بسیار زیبا و زیبنده شهر است.
3. دیوارهای اتاق با رنگ‌های ملایم انتخاب‌شده، فضایی زیبنده و دلنشین ایجاد کرده‌اند.
4. این شعر با مضامین عمیقش، به دل هر شنونده‌ای زیبنده می‌شود.
5. تزیینات این جشن به قدری زیبا و زیبنده بود که همه مهمانان را شگفت‌زده کرد.

اگر نیاز به مثال بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!