کلمه «سازدهنی» یک اسم ترکیبی است که از دو بخش «ساز» و «دهان» تشکیل شده است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. تقطیع واژه: این واژه به معنای سازی است که با دهان نواخته می‌شود. ترکیب آن از دو بخش اصلی تشکیل شده و به صورت «ساز + دهان» شکل گرفته است.

2. نوشتار صحیح: «سازدهنی» به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و نباید به دو بخش تقسیم شود (نمی‌توان نوشت «ساز دهنی»).

3. جمع‌سازی: جمع این کلمه به صورت «سازدهنی‌ها» یا «سازهای دهنی» می‌تواند نوشته شود. استفاده از «ساز» به عنوان جمع در این حالت رایج‌تر است.

4. تلفظ: در تلفظ آن، باید توجه داشت که به صورت «ساز دهنی» خوانده می‌شود و بخش‌ها باید به وضوح بیان شوند.

5. کاربرد: این واژه به طور کلی در محاورات و متون مرتبط با موسیقی و سازهای موسیقی استفاده می‌شود و به نوع خاصی از ساز اشاره دارد.

6. نکات نگارشی: در متون رسمی، بهتر است از کلمه به شکل دقیق و صحیح آن استفاده شود و در صورت نیاز به توضیحات بیشتر، به توصیف ساز و نوع آن پرداخته شود.

اگر سوال خاصی دربارهٔ این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخ دهم!

1. در کنسرت شب گذشته، نوازنده‌ای ماهر با سازدهنی خود آهنگ‌های جذابی نواخت که همه حاضرین را شگفت‌زده کرد.
2. پدرم همیشه به من می‌گوید که یاد گرفتن سازدهنی می‌تواند به تقویت حس موسیقیایی و گوش شنیداری من کمک کند.
3. در سفر به طبیعت، سازدهنی همراه خود بردم تا در کنار آتش، لحظات زیبایی را با موسیقی بسازم.