کلمه "سپاسدار" یک اسم مرکب در زبان فارسی است که به معنای "شخصی که سپاسگزاری می‌کند" یا "قدردان" می‌باشد. در نوشتار فارسی، قواعد و نگارش این کلمه به صورت زیر می‌باشد:

1. رایج بودن کلمه: "سپاسدار" یکی از کلمات رایج در زبان فارسی است و معمولاً در متون ادبی یا رسمی به کار می‌رود.

2. تفکیک اجزاء: این کلمه از دو بخش "سپاس" به معنای شکرگزاری و "دار" به معنای داشتن تشکیل شده است. لذا می‌توان به معنای "دارنده سپاس" یا "شخص سپاسگزار" تفسیر کرد.

3. استفاده درست: این کلمه به عنوان صفت یا اسم می‌تواند در جملات به کار رود، مانند:

   • "او یک سپاسدار مهربان است."
   • "ما باید سپاسدار کسانی باشیم که به ما کمک کرده‌اند."

4. هم‌نشینی: "سپاسدار" معمولاً با صفات و قیدهایی همراه می‌شود که به توصیف یا توضیح بیشتر آن کمک می‌کند، مثلاً "سپاسدار واقعی" یا "سپاسدار صمیمی".

5. نگارش: به هنگام نگارش این کلمه در متن، باید دقت کرد که در زمینه‌ای که به کار می‌رود، معنای آن به خوبی منتقل شود و از شکل‌های غیررسمی و گفتاری پرهیز کرد.

اگر سؤالات خاص‌تری درباره‌ی کاربرد یا دقت در نوشتار این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. من همیشه سپاسدار تمام کسانی هستم که در سختی‌ها در کنارم بودند و مرا حمایت کردند.
2. او در پایان جلسه، از همه حاضرین سپاسدار بود و از حمایت‌هایشان تشکر کرد.
3. سپاسدار بودن یک ویژگی مثبت است که به ما یادآوری می‌کند چقدر از زندگی و دیگران باید قدردانی کنیم.