سجده

کلمه "سجده" در زبان فارسی به معنای خم شدن و گذاشتن پیشانی بر زمین در عبادت است و به طور خاص به عملی مذهبی در اسلام اشاره دارد. برای استفاده صحیح از این کلمه در نگارش، به برخی از قواعد زیر توجه کنید:

1. نحوه نوشتار: کلمه "سجده" به صورت صحیح و با حرف "س" و "ج" و "د" نوشته می‌شود و در انتهای آن حرف "ه" وجود دارد.

2. نوع کلمه: "سجده" یک اسم است و به معنای عمل خم شدن در برابر خداوند می‌باشد.

3. جمع‌سازی: جمع "سجده" در زبان فارسی به صورت "سجدات" یا "سجده‌ها" نوشته می‌شود.

4. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات مختلف به کار برود، مثلاً:

   • "مسلمانان در نماز خود سه سجده انجام می‌دهند."
   • "سجده کردن نشانه تواضع و بندگی است."

5. قیدها و صفات: می‌توانید از صفات و قیدهای مختلف برای توصيف سجده استفاده کنید، مثلاً "سجده طولانی" یا "سجده خالصانه".

6. نکات نگارشی: در نگارش، توجه کنید که این کلمه باید با حروف فارسی صحیح نوشته شود و در صورت استفاده از آن در متن، به معنای آن توجه کنید.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "سجده" به درستی و به طور مؤثر در متن‌های خود استفاده کنید.

1. در لحظه‌ای از سکوت، او بر زمین سجده کرد و دعاهایش را به درگاه خداوند تقدیم کرد.
2. سجده یکی از ارکان مهم نماز است که در آن، انسان خود را در برابر پروردگار کوچک می‌بیند.
3. پس از یک روز سخت، احساس آرامش عمیقی کرد وقتی که در سجده به یادگیری و توبه پرداخت.