سخنران

کلمه "سخنران" در زبان فارسی به معناى فردی است که صحبت یا سخنرانی می‌کند، به ویژه در مکان‌های عمومی یا در جمع‌های بزرگ. برای نگارش صحیح و استفاده مناسب از این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "سخنران" به همین شکل و بدون فاصله و با حروف کوچک نوشته می‌شود.

2. استفاده از افعال مناسب: هنگام صحبت درباره یک سخنران، از افعال مناسب مانند "سخنرانی کردن"، "بیان کردن"، "نطق کردن" استفاده کنید.

3. نقش‌های گرامری: "سخنران" می‌تواند به عنوان اسم فاعل در جملات مختلف به کار برود. به عنوان مثال: "سخنران در جلسه حضور داشت."

4. استفاده از صفت‌ها: می‌توان برای توصیف "سخنران" از صفاتی مانند "مخاطب پسند"، "مؤثر"، "تواناتر" و غیره استفاده کرد. مثال: "سخنران مؤثر و توانمندی بود."

5. استفاده در ترکیبات: این کلمه می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً: "سخنرانی علمی"، "سخنران مشهور"، "سخنران دعوت شده".

6. علامت‌گذاری: در جملات مرتبط با "سخنران"، توجه به علائم نگارشی مثل ویرگول، نقطه و... برای وضوح بیشتر جملات مهم است.

به این ترتیب، می‌توانید از کلمه "سخنران" به درستی و به طور مؤثر در نوشتار و محاوره استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سخنران" در جمله آورده شده است:

1. سخنران مراسم امشب، یکی از استادان برجسته دانشگاه است.
2. سخنران اصلی کنفرانس، درباره تغییرات اقلیمی صحبت خواهد کرد.
3. این سخنران با بیان مطالب جذاب خود، توجه همه حضار را جلب کرد.
4. سخنرانی این سخنران الهام‌بخش بود و انگیزه‌ی زیادی به شرکت‌کنندگان داد.
5. در مراسم افتتاحیه، چند سخنران به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!