سراسیمه وار

کلمه "سراسیمه وار" ترکیبی از دو بخش "سراسیمه" و "وار" است. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این عبارت می‌پردازیم:

1. مفهوم و کاربرد:

   • "سراسیمه" به معنای بی‌تاب و مضطرب است، و "وار" به معنای "به‌گونه‌ای" یا "به‌صورت" است. بنابراین "سراسیمه وار" به معنای "به‌صورت سراسیمه و مضطرب" است.

2. تلفظ:

   • در نگارش و گفتار، این ترکیب معمولاً به صورت یکجا و با تلفظ صحیح "سراسیمه‌وار" خوانده می‌شود.

3. نوشتار:

   • در نگارش فارسی، به‌طور معمول ترکیب‌های صفت و قید باید به‌درستی با هم در یک جمله قرار گیرند و از لحاظ دستوری و دستوری درست باشند.

4. نوشتار فاصله:

   • در نگارش به صورت "سراسیمه وار" و "سراسیمه‌وار" هر دو قابل قبول است، اما نوشتن آن به صورت "سراسیمه‌وار" از نظر املایی و نگارشی رایج‌تر و صحیح‌تر است.
5. جمله‌سازی:
   • می‌توان از این ترکیب در جملاتی به‌صورت زیر استفاده کرد:
     • "او سراسیمه‌وار به اتاق وارد شد."
     • "وقتی خبر را شنید، سراسیمه‌وار واکنش نشان داد."

به این ترتیب، استفاده درست و مؤثر از "سراسیمه‌وار" در نگارش و گفتار نیازمند رعایت اصول و قواعد فارسی است.

1. سراسیمه‌وار از خانه بیرون دوید، گویی که چیزی فراموش کرده است.
2. در میان شلوغی روز، او سراسیمه‌وار به جلسه رسید و از همه عذرخواهی کرد.
3. وقتی صدای زنگ تلفن بلند شد، او سراسیمه‌وار به سمت آن دوید تا جواب بدهد.