سنگ پشت

کلمه "سنگ‌پشت" به عنوان یک واژه مرکب در زبان فارسی به معنای نوعی جانور (تیرک یا لاک‌پشت) به کار می‌رود. در نگارش این کلمه، قواعد زیر باید مد نظر قرار گیرد:

1. نویسه‌نگاری: این واژه باید به صورت "سنگ‌پشت" و با فاصله کم بین "سنگ" و "پشت" نوشته شود و علامت "‌ " (ه‌ی وصل) برای نشان دادن پیوستگی آن‌ها به کار رود.

2. نقطه‌گذاری: در متونی که نیاز به نقطه‌گذاری دقیق دارد، این واژه باید با دقت به‌کار رود تا به شکلی روان‌خوان و قابل فهم باشد.

3. تعریف و معنای واژه: در صورت نیاز به توضیحات بیشتر، می‌توان از معانی گوناگون این واژه شرح داد، مثلاً به معرفی لاک‌پشت به عنوان یک جانور خزنده با پوسته سخت اشاره کرد.

4. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به‌عنوان فاعل، مفعول یا دیگر اجزای جمله به کار رود. مثال: "سنگ‌پشت در آب شنا می‌کند."

با رعایت این قواعد، می‌توان به درستی و دقت از کلمه "سنگ‌پشت" در نوشتار استفاده کرد.

1. سنگ پشت که در حیاط خانه پیدا کرده بودم، یادآور روزهای خوش کودکی‌ام بود.
2. بچه‌ها با سنگ پشت‌ها به ساختن قلعه‌های کوچک در کنار دریاچه سرگرم بودند.
3. وقتی به پارک رفتیم، صدای سنگ پشت‌های بزرگ را شنیدیم که به آرامی در آب حرکت می‌کردند.