کلمه "سوت و کور" یک اصطلاح فارسی است که به معنای جایی بسیار ساکت و بی‌حرکت استفاده می‌شود. در مورد قواعد و نگارش این اصطلاح، نکات زیر مهم هستند:

1. نحوه نوشتار: "سوت و کور" به صورت جدا نوشته می‌شود و از حروف بزرگ و کوچک به صورت معمول استفاده می‌شود.

2. نقطه‌گذاری: در متن‌هایی که نیاز به نقطه‌گذاری دارند، همچنان این عبارتی به هم نمی‌چسبد و می‌توان آن را در جمله‌هایی با فعل یا ویژگی‌های توصیفی به کار برد.

3. استفاده در متن: معمولاً این اصطلاح به عنوان صفت به کار می‌رود، به عنوان مثال: "این مکان سوت و کور است." یا "در این محله در شب‌های تابستان سوت و کور می‌شود."

4. تلفظ: تلفظ صحیح این عبارت به صورت "سوت و کور" است و هر دو واژه به صورت جداگانه بیان می‌شوند.

5. معانی و کاربردها: این اصطلاح می‌تواند اشاره به مکان‌هایی داشته باشد که شلوغی و هیاهو در آن‌ها وجود ندارد یا به وضعیت روحی کسانی که در یک مکان بسیار ساکت هستند، اختصاص یابد.

توجه به این نکات می‌تواند به درست‌نویسی و به‌کاربردن صحیح این اصطلاح کمک کند.

1. در وسط شب، خیابان‌ها سوت و کور بود و صدای پاهای کسی به گوش نمی‌رسید.
2. وقتی به خانه برگشتم، همه جا سوت و کور بود و هیچ نشانه‌ای از زندگی پیدا نمی‌شد.
3. در این روز سرد زمستانی، پارک سوت و کور به نظر می‌رسید و هیچ کودکی در آن بازی نمی‌کرد.