شاداب

کلمه "شاداب" در زبان فارسی به معنای سرزنده، شاد و پرنشاط است و می‌تواند به توصیف حالت یا ویژگی‌های افراد، طبیعت، گیاهان و دیگر موضوعات مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه به قواعد مرتبط با این کلمه و نگارش آن می‌پردازیم:

1. معنی و کاربرد: "شاداب" به عنوان صفت، به حالتی اشاره دارد که نشان‌دهنده نشاط و سرزندگی است. معمولاً در توصیف افراد یا محیط‌های شادی‌آور به کار می‌رود.

2. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت "شاداب" نوشته می‌شود و در نوشتار رسمی و غیررسمی به همین شکل استفاده می‌شود.

3. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "شَاداب" (با این که "ش" و "د" و "ب" در آن وجود دارند) است.

4. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه در متن، باید به نکات زیر توجه کرد:

   • جایگاه: معمولاً در جایگاه صفت قبل از اسم می‌آید، مثلاً: "گل‌های شاداب" یا "باغ شاداب".
   • توافق با اسم: اگر در جملاتی استفاده می‌شود که اسم جمع دارد، باید به توافق در جنس و تعداد دقت کرد. به عنوان مثال: "درختان شاداب" (جمع).
   • استفاده در اصطلاحات: می‌توان این کلمه را در عبارات و اصطلاحات مختلف نیز استفاده کرد، مثلاً: "بهار شاداب" یا "روحیه شاداب".
5. مثال‌ها:
   • "باغ پارک پر از گل‌های شاداب است."
   • "او همیشه با انرژی و شاداب به کارهایش ادامه می‌دهد."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "شاداب" به صورت صحیح و مؤثر در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شاداب" در جمله آورده‌ام:

1. باغچه‌های این پارک به خاطر گل‌های رنگارنگ و درختان بلند، همیشه شاداب و زیبا هستند.
2. با گذراندن وقت در طبیعت، احساس شادابی و طراوت بیشتری می‌کنم.
3. او با لبخند و انرژی مثبت خود، فضایی شاداب و دلنشین را به جمعمان اضافه کرد.
4. آب و هوای بهاری باعث می‌شود که همه چیز در زمین شاداب‌تر و سرسبزتر به نظر برسد.
5. هیچ چیزی به اندازه یک صبحگاه شاداب و روشن، انرژی بخش نیست.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!