شفقت

کلمه "شفقت" در زبان فارسی به معنای مهربانی، محبت و لطف نسبت به دیگران است. در نگارش این کلمه و استفاده از آن قواعد خاصی وجود دارد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌كنم:

1. تلفظ صحیح: کلمه "شفقت" به صورت "شَفَقَت" تلفظ می‌شود. توجه به تلفظ درست در گفتار و نگارش مهم است.

2. واژه‌سازی: این کلمه از ریشه "شفقت" به معنای مهربانی و شکیبایی آمده و می‌توان برای ایجاد واژه‌های دیگر از آن استفاده کرد، مانند "شفقت‌آمیز".

3. جایگاه کلمه: "شفقت" معمولاً به عنوان اسم جمع به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول، یا دیگر اجزای جمله قرار گیرد.

4. نکات نگارشی:

   • برای نوشتن جملات مرتبط با این کلمه، باید به قواعد عمومی نگارش، همچون رعایت علائم نگارشی (نقطه، ویرگول، خط تیره و ...) توجه کرد.
   • در هنگام استفاده از "شفقت"، باید به نوع جملات (فعل، اسم، صفت) توجه شود تا مفهوم به درستی منتقل شود.
5. استفاده در عبارات و جملات:
   • "او با شفقت به بچه‌ها کمک می‌کند."
   • "شفقت او نسبت به دیگران همیشه قابل تحسین است."

با رعایت این نکات، می‌توان به نحو مناسب از کلمه "شفقت" در نگارش‌ها استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شفقت" در جمله آورده شده است:

1. مادر همیشه با شفقت و محبت با فرزندانش رفتار می‌کند.
2. در روزهای سخت، شفقت و حمایت دوستان می‌تواند تسکین‌دهنده باشد.
3. پزشک با شفقت به بیمار نگاه کرد و سعی کرد او را آرام کند.
4. او در حین صحبت درباره بی‌خانمان‌ها، از شفقت جامعه برای کمک به آن‌ها سخن گفت.
5. شفقت یک ویژگی انسانی است که در هر فرهنگی ارزشمند تلقی می‌شود.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!