شناسه

کلمه "شناسه" در زبان فارسی به معنای یک علامت یا نماد است که به شناسایی یا تفکیک اشیاء، افراد، مستندات و موارد دیگر کمک می‌کند. در نگارش و استفاده از این کلمه، توجه به چند نکته مهم است:

1. نحوه نوشتن: "شناسه" با حرف "ش" شروع می‌شود و به هیچ عنوان به صورت اشتباه به عنوان "شناسه" یا با حروف دیگر نوشته نمی‌شود.

2. انگلیسی: این کلمه به انگلیسی به صورت "identifier" ترجمه می‌شود. در متون علمی و فنی، ممکن است از این واژه استفاده شود.

3. نحوه استفاده در جملات:

   • برای مثال:
     • "هر کاربر باید یک شناسه منحصر به فرد داشته باشد."
     • "شناسه‌های مختلفی برای شناسایی مباحث تحقیقی وجود دارند."

4. جمع بستن: شکل جمع این کلمه "شناسه‌ها" است. به عنوان مثال:

   • "شناسه‌ها به ما کمک می‌کنند تا اطلاعات را به راحتی مدیریت کنیم."
5. تفاوت با واژه‌های دیگر: دقت داشته باشید که "شناسه" با واژه‌هایی مانند "شناسنامه" (مدرکی شناسایی) و "شناسایی" (فرایند شناسایی) متفاوت است و باید در زمینه مناسب خود استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مؤثر از کلمه "شناسه" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. هر کاربر باید یک شناسه منحصر به فرد برای دسترسی به سیستم وارد کند.
2. شناسه محصول بر روی بسته‌بندی آن درج شده است و به شناسایی بهتر کالا کمک می‌کند.
3. در سیستم‌های اطلاعاتی، شناسه‌های مختلف برای تفکیک و سازماندهی داده‌ها استفاده می‌شوند.