کلمه "شیوانیدن" در زبان فارسی به معنای "زیبا کردن" یا "زینت بخشیدن" است و به شکل خاصی در ادبیات فارسی به کار می‌رود. برای نوشتن صحیح و نگارش مناسب این کلمه، توجه به نکات زیر حائز اهمیت است:

1. جدا نویسی و پیوستگی: "شیوانیدن" به صورت یک واژه واحد نوشته می‌شود و نباید آن را به دو بخش تقسیم کرد.

2. نکات صرفی و نحوی: این کلمه از ریشه "شیو" (به معنای زیبا و دلپذیر) و پسوند "یدن" (پسوند فعل) تشکیل شده است. در جملات، معمولاً باید به تناسب زمان و فاعل فعل، بهره‌گیری شود.

3. نگارش درست: در جملات، باید توجه کنید که فعل‌ها و مفعول‌ها به درستی استفاده شوند. مثلاً: "او زیبایی را با شیوانیدن کلامش به ما منتقل کرد."

4. تطابق با قواعد زبانی: در استفاده از "شیوانیدن"، به ضمایر و تابعیت آنها در جمله توجه داشته باشید تا متنی آهنگین و مفهوم بسازید.

5. استفاده در ادبیات: این کلمه بیشتر در ادبیات فارسی، شعر و نثرهای عرفانی و عاشقانه به کار می‌رود، بنابراین در انتخاب جملات باید حس و زیبایی خاصی را مدنظر قرار دهید.

در نهایت، همواره سعی کنید از دقت و سلیقه در نوشتار و بیان خود بهره بگیرید تا اثر مورد نظر شما به خوبی منتقل شود.

1. در هنگام مطالعه شعرهای شاعران بزرگ، همیشه صدای شیوانیدن آن‌ها در گوشم طنین‌انداز می‌شود.
2. صدای شیوانیدن بلبلان در صبحگاه، فضای پارک را پر از آرامش می‌کند.
3. وقتی در کنار دریا نشسته‌ام، صدای شیوانیدن امواج به دلنشینی من افزوده است.