ضحکه

کلمه "ضحکه" در زبان فارسی به معنای خنده یا تمسخر به کار می‌رود و از جمله کلمات غیررسمی و محاوره‌ای است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. املا: کلمه "ضحکه" به این شکل نوشته می‌شود و از نظر املایی درست است.

2. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در وسط جمله ظاهر شود، باید با قواعد نقطه‌گذاری مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال:

   • او به خاطر شوخی‌هایش مرا به ضحکه انداخت.

3. تطابق با قوانین قواعد زبانی: این کلمه به عنوان اسم، به فعل‌ها و صفت‌ها مرتبط می‌شود. به عنوان مثال:

   • «ضحکه‌اش بلند بود» (در اینجا "ضحکه" به عنوان مفعول قرار گرفته است).

4. کاربرد ادبی و محاوره‌ای: "ضحکه" بیشتر در محاوره‌ها و متون غیررسمی به کار می‌رود. در متون ادبی ممکن است از واژه‌های دیگری مانند "خنده" یا "تمسخر" استفاده شود.

5. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند در جایگاه‌های مختلف جمله قرار بگیرد. برای مثال:
   • "همه به ضحکه افتادند."
   • "با دیدن آن صحنه، او نتوانست جلوی ضحکه‌اش را بگیرد."

توجه به این نکات می‌تواند به درک بهتر و کاربرد صحیح این کلمه در نوشته‌های فارسی کمک کند.

1. وقتی که بچه‌ها بازی می‌کردند، صدای ضحکه‌هایشان تمام خانه را پر کرده بود.
2. او با یک جوک خنده‌دار توانست همه را به ضحکه بیندازد.
3. در مهمانی، ضحکه‌های بلند مهمانان نشان از خوشحالی و شادی آن‌ها بود.