اتابک

کلمه "اتابک" در زبان فارسی به معنی نوعی مقام حکومتی یا والی است که در دوران برخی از حکومت‌های اسلامی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در مورد نگارش و قواعد مرتبط با این کلمه، نکات زیر را می‌توان ذکر کرد:

1. نحو و صرف: "اتابک" یک اسم خاص است و به همین دلیل به طور خاص به شخص یا مقام خاصی اشاره دارد. لازم است که در جملات به عنوان اسم خود استفاده شود.

2. نوشتار: این کلمه به صورت «اتابک» نوشته می‌شود. توجه کنید که در نوشتار فارسی، حروف "ا" و "ت" و "ب" و "ک" به صورت جداگانه و بدون فاصله تایپ شوند.

3. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در وسط یک جمله باشد، باید بر اساس قواعد کلی نقطه‌گذاری، قبل و بعد از آن از علامت‌های نگارشی مناسب استفاده شود.

4. تعریف و توضیح: در نوشته‌های علمی یا تاریخی، ممکن است نیاز به ذکر تعریف یا توضیحاتی دربارهٔ مفهوم یا تاریخچهٔ کلمه "اتابک" باشد.

5. استفاده از آن در متن: نظیر هر اسم خاص دیگر، زمانی که به "اتابک" اشاره می‌شود، معمولاً از حرف بزرگ برای آغاز کلمه استفاده می‌شود، به ویژه اگر در ابتدای جمله باشد.

6. تاریخچه و پسوندها: در زمان استفاده از این کلمه در متون تاریخی، ممکن است به پسوند‌ها یا انواع مختلف آن اشاره شود (مانند "اتابکان") که باید در نگارش به آن توجه کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نگارش‌های خود به درستی از واژه "اتابک" بهره ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "اتابک" در جمله آورده شده است:

1. اتابک در تاریخ ایران به عنوان یکی از شخصیت‌های مهم شناخته می‌شود.
2. خلیفه‌ی زمان اتابک او را به عنوان مشاور خود منصوب کرد.
3. سردار اتابک با تدبیر خود توانست بسیاری از مشکلات کشور را حل کند.
4. در قرن دوازدهم میلادی، اتابک در ساختن بسیاری از بناهای تاریخی نقش بسزایی داشت.
5. ماجرای اتابک و تلاش‌هایش برای وحدت میان قبایل مختلف، در تاریخ ایران ثبت شده است.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!