غندش

کلمه "غندش" در زبان فارسی به معنای "خندیدنش" یا "خندیدن او" است و به نوعی نشان‌دهنده فعل خندیدن در زمان سوم شخص مفرد است. این کلمه به‌خصوص در محاوره و ادب فارسی به‌کار می‌رود.

قواعد و نکات نگارشی مرتبط با "غندش":

1. استفاده از کلمه در جملات:

   • "غندش باعث شادی همه ما شد."
   • "او در آن لحظه که غندش را مشاهده کرد، از خوشحالی نفسی تازه کرد."

2. زمان فعل:

   • "غندش" نشان‌دهنده گذشته است و به عمل خندیدن در گذشته اشاره دارد.

3. مناسبت با بافت جملات:

   • این کلمه بیشتر در متون غیررسمی و محاوره‌ای استفاده می‌شود، بنابراین باید در متن‌های رسمی با احتیاط به‌کار رود.

4. جلال و بلاغت:

   • برای زیباتر کردن جملات، می‌توان از توصیف‌های اضافی استفاده کرد:
     • "غندش دلنشین و دل‌فریب بود."
5. علت و معلول:
   • می‌توانید از کلمه "غندش" در جملاتی استفاده کنید که نشان‌دهنده علت یا نتیجه باشد:
     • "غندش نشان می‌دهد که او از دلش خوشحال است."

این نکات می‌توانند به شما کمک کنند تا در نوشتارها و گفتارهای خود از کلمه "غندش" به‌درستی و مؤثر استفاده کنید.

1. غندش دلنشین او در محافل دوستانه همیشه فضایی شاداب ایجاد می‌کند.
2. وقتی که او با غندش مخصوص خود وارد اتاق شد، همه از خوشحالی لبخند زدند.
3. غندش کودکانه‌اش در حیاط مدرسه، یادآور روزهای بی‌خیالی و خوشی‌های دوران کودکی است.