کلمه "عربده" در زبان فارسی، به معنای سر و صدا و جنجال و شلوغی است. در زیر به نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار: کلمه "عربده" باید به همین شکل و بدون تغییر در نوشته‌ها به کار رود. در متون رسمی و غیررسمی، به عنوان یک اسم جمع یا نام عام می‌توان به آن اشاره نمود.

2. صرف و نحوه‌ به‌کارگیری: "عربده" معمولاً به‌صورت اسم به‌کار می‌رود. می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد. مثلاً: "در بازار، عربده‌ای به پا شد."

3. نقش دستوری: "عربده" به عنوان اسم، می‌تواند به‌عنوان فاعل، مفعول و یا دیگر نقش‌های دستوری در جملات استفاده شود.

4. زبان ادبی: استفاده از "عربده" در متون ادبی و شعرهای فارسی نیز به چشم می‌خورد و می‌تواند معنای عاطفی و بلاغی خاصی را منتقل کند.

5. جایگزین‌ها: به‌طور کلی، می‌توان از واژه‌هایی نظیر "جنجال"، "شلوغی" و "سر و صدا" به عنوان مترادف‌های "عربده" استفاده کرد، اما هر کدام از این واژه‌ها ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و دقت از کلمه "عربده" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. در جشن تولد، دوستانش به طور شادی عربده می‌کشیدند و فضای شادابی ایجاد کرده بودند.
2. صدای عربده‌ی مردان در مسابقه فوتبال، هیجان را در میان تماشاگران به اوج رساند.
3. او به خاطر عربده‌های بی‌موقع‌اش در مهمانی، باعث ناراحتی سایر مهمانان شد.