کلمه "فرحت" به معنای شادی و خوشحالی است و در زبان فارسی به عنوان اسم و گاهی فعل کاربرد دارد. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و نکات مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: وقتی "فرحت" در جمله‌ای به کار می‌رود، مانند هر اسم دیگری، با رعایت قواعد نقطه‌گذاری باید به کار رود. مثلاً: "او از بازدید دوستانش فرحت را حس کرد."

2. جنس و شمار: "فرحت" یک اسم مؤنث است و معمولاً به صورت مفرد به کار می‌رود. در برخی موارد می‌توان از "فرحات" به عنوان جمع آن استفاده کرد، اگرچه این شکل کمتر رایج است.

3. ترکیب‌های فعلی: برای استفاده از "فرحت" در جملات، می‌توان آن را به همراه فعل‌ها به کار برد. مثلاً: "او از فرحت خود نمی‌توانست خودداری کند."

4. هم‌خانواده‌ها: در زبان فارسی، کلمه "فرحت" از ریشه "فرح" به معنای شادی و شادمانی نشأت گرفته است. سایر هم‌خانواده‌ها مانند "فرح" و "فرحان" نیز وجود دارند که معانی مشابهی دارند.

5. استفاده در اشعار و ادبیات: در ادبیات فارسی و شعر، "فرحت" به عنوان کلمه‌ای زیبا و پرمعنا برای توصیف لحظات شاد و خوشایند به کار می‌رود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "فرحت" به درستی و به نحوی زیبا استفاده کنید. اگر سوال خاصی درباره کاربرد این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم پاسخ دهم.

1. روز شادی و فرحت خانواده، با ورود نوه‌اش به خانه، دوچندان شد.
2. برگزاری جشن تولد، فرصتی بود تا فرحت و شادی در دل‌های دوستان و نزدیکان تجلی یابد.
3. صدای خنده و شادی کودکان در پارک، هرناظر را به حس فرحت و نشاط دعوت می‌کرد.