کلمه "فرستادن" یک فعل در زبان فارسی است و قواعد خاصی برای استفاده و نگارش آن وجود دارد. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. فعل: "فرستادن" به معنای ارسال کردن یا به مقصدی منتقل کردن چیزی است. این فعل از نظر زمان، صرف می‌شود. به عنوان مثال:

   • من فرستادم
   • تو فرستادی
   • او فرستاد
   • ما فرستادیم
   • شما فرستادید
   • آنها فرستادند

2. اسم فاعل: اسم فاعل این فعل "فرستنده" است. به معنای کسی که چیزی را می‌فرستد.

3. اسم مفعول: اسم مفعول این فعل "فرستاده" است. به معنای چیزی که ارسال شده است.

4. قید حالت: در جملات، می‌توانید برای بیان حالت ارسال، از قیدهای مختلف مانند "به سرعت"، "بلافاصله" و ... استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • من نامه را به سرعت فرستادم.
   • او کالا را بلافاصله فرستاد.

5. ترکیب با حروف اضافه: این فعل معمولاً با حروف اضافه‌ای مانند "به" (برای بیان مقصد) و "از" (برای بیان منبع) ترکیب می‌شود. به عنوان مثال:

   • من هدیه را به دوست‌ام فرستادم.
   • او نامه را از تهران فرستاد.

6. جملات شرطی: می‌توان از این فعل در جملات شرطی نیز استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • اگر زودتر اطلاع می‌دادید، من فرستاده بودم.
7. نکات نگارشی: در نگارش رسمی، دقت به قواعد دستوری و املا نیز اهمیت دارد. "فرستادن" باید به درستی با اعراب و نشانه‌های فارغ‌البال نوشته شود.

با رعایت این نکات و قواعد می‌توان به طور صحیح از کلمه "فرستادن" در جملات فارسی استفاده کرد.

1. مادر برای من یک بسته غذا به مدرسه فرستاد.
2. او نامه‌ای به دوستش فرستادن تا حالش را جویا شود.
3. معلم تکالیف را برای دانش‌آموزان از طریق ایمیل فرستاد.