فرنگی مآب

کلمه "فرنگی مآب" در زبان فارسی به معنای فردی است که به فرهنگ و آداب و رسوم غربی و فرنگی گرایش دارد و خود را شبیه به آنها می‌سازد. در مورد استفاده و نوشتن این کلمه، نکاتی وجود دارد:

1. نوشتن صحیح: این کلمه به صورت "فرنگی‌مآب" نوشته می‌شود، به این شکل که بین دو بخش "فرنگی" و "مآب" از خط تیره استفاده می‌شود. این نوع نوشتار نشان‌دهنده ترکیب دو واژه است.

2. نوع استفاده: این واژه معمولاً به صورت صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل از اسم‌هایی مانند "شخص" یا "زندگی" بیاید. مثلاً: "شخص فرنگی‌مآب" یا "زندگی فرنگی‌مآب".

3. نگارش: در متون رسمی، توجه به نگارش صحیح و وفاداری به قواعد نگارشی مهم است. در نوشتن متون باید از کلمات و اصطلاحات به درستی استفاده شود و از به کار بردن واژه‌های غیررسمی پرهیز شود.

4. مفهوم و بار معنایی: استفاده از این واژه ممکن است بار منفی یا مثبت داشته باشد، بستگی به بافت و نحوه استفاده از آن دارد. در بعضی موارد، می‌تواند به‌عنوان نقد اجتماعی یا فرهنگی به کار رود.

5. جایگاه و صرف: کلمه "فرنگی‌مآب" خود به عنوان یک اسم صفت به کار می‌رود و در جملات می‌تواند به‌عنوان فاعل یا مفعول قرار گیرد.

با رعایت این اصول، می‌توانید به درستی از واژه "فرنگی‌مآب" در نگارش و مکالمه‌های خود استفاده کنید.

1. رفتار او به خاطر تحصیلاتش در خارج از کشور، کمی فرنگی مآب شده است و گاهی اوقات در جمع‌های دوستانه نحوه صحبت کردنش جلب توجه می‌کند.
2. او همیشه از لباس‌های فرنگی مآب استفاده می‌کند و همین باعث شده است که در میان دوستانش به عنوان فردی مدرن و به‌روز شناخته شود.
3. فرنگی مآب بودن او باعث شده است که در عین داشتن فرهنگ ایرانی، به فرهنگ‌های دیگر نیز نگاه مثبت و باز داشته باشد.