فرو آوردن

کلمه "فرو آوردن" یکی از افعال ترکیبی است که از دو بخش "فرو" (به معنای پایین آوردن) و "آوردن" (به معنای به جایی رساندن) تشکیل شده است. این فعل در زبان فارسی به چندین شکل و با معانی مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده از "فرو آوردن" در جملات: این کلمه معمولاً برای بیان عمل آوردن چیزی به پایین یا به درون چیزی استفاده می‌شود. مثلاً:

   • او کتاب را به دقت فرو آورد.
   • باد، برگ‌ها را فرو آورد.

2. صرف فعل: این فعل بسته به زمان و ضمیر ممکن است صرف شود. به عنوان مثال:

   • من فرو آوردم
   • تو فرو آوردی
   • او فرو آورد

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، توجه به نقاط و نشانه‌گذاری دقت شود.
   • به کار بردن کلمه در متن باید با توجه به معنی درست باشد.

4. قیدها و صفات: این فعل می‌تواند با قیدها و صفات مختلف ترکیب شود تا معنای دقیق‌تری را منتقل کند. مثلاً:

   • آرام فرو آوردن
   • ناگهان فرو آوردن
5. جملات شرطی: می‌توان این فعل را در جملات شرطی نیز به کار برد:
   • اگر او زحمت بکشد، می‌تواند این کار را فرو آورد.

با رعایت این نکات، استفاده از کلمه "فرو آوردن" در نگارش فارسی می‌تواند به شکل مؤثری انجام شود.

1. او در تلاش بود تا احساسات ناگفته‌اش را فرو آورد و آرامش بیشتری پیدا کند.
2. معلم به دانش‌آموزان یاد داد که چگونه افکار منفی را در ذهن خود فرو آورند تا بتوانند بهتر تمرکز کنند.
3. در یک لحظه‌ی سخت، او نگران بود که نتواند اشک‌هایش را فرو آورد و خود را کنترل کند.