کلمه "فرومایه" به معنای فردی است که از نظر اخلاقی یا اجتماعی به سطح پایینی دست یافته یا افت کرده است. در نگارش فارسی و استفاده از این کلمه، رعایت چند نکته نگارشی و قواعدی لازم است:

1. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در جمله‌ای به کار می‌رود، باید توجه کنید که جمله به درستی نقطه‌گذاری شده باشد. مثلاً:

   • او فردی فرومایه است.

2. ساختار جملات: کلمه "فرومایه" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به تنهایی یا به همراه اسم‌ها مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • او همواره از رفتارهای فرومایه بیزار بود.

3. جنس و تعداد: توجه داشته باشید که این کلمه به صورت مفرد و مونث به کار می‌رود و تغییراتی در آن لحاظ نمی‌شود. مثلاً:

   • افراد فرومایه نمی‌توانند به راحتی اعتماد دیگران را جلب کنند.
4. ایجاد تضاد: برای تأکید بر معنی "فرومایه"، می‌توان از کلمات متضاد آن مانند "ارزشمند" یا "نجیب" استفاده کرد:
   • برخلاف افراد فرومایه، او همیشه در تلاش بود تا به دیگران کمک کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور مؤثر و درست از کلمه "فرومایه" در نگارش خود استفاده کنید.

1. رفتار فرومایه او باعث شد که حتی دوستان نزدیکش نیز از او فاصله بگیرند.
2. در داستانی که خواندم، شخصیت فرومایه‌ای وجود داشت که به خاطر طمع و خیانت در نهایت به تنهایی دچار عذاب شد.
3. فرومایه بودن او در برابر مشکلات زندگی، تصویر واقعی از ضعف‌ها و شکست‌هایش را نمایان کرد.