ام .اس

کلمه «ام» و «اس» در زبان فارسی به کار می‌روند و هر کدام قواعد خاص خود را دارند:

1. کلمه «ام»:

   • استفاده: «ام» شکل مختصر شده «من هستم» است و به معنای «من» یا «از من» به کار می‌رود. مثلاً در جملات محاوره‌ای: «من امشب می‌آیم» به معنای «من امشب می‌آیم» است.
   • قواعد نگارشی: در نوشتار رسمی، بهتر است جنبه محاوره‌ای کلمه «ام» را به‌طور کامل در جمله نگاشت. مثلاً به جای نوشتن «من ام»، می‌توان نوشت «من هستم».
2. کلمه «اس»:
   • استفاده: «اس» نیز مختصر شده «است» است و در جملات محاوره‌ای به کار می‌رود. مثلاً «این کتاب جالب اس» به معنای «این کتاب جالب است»، می‌باشد.
   • قواعد نگارشی: مانند «ام»، در نوشتار رسمی بهتر است از فرم کامل استفاده شود. مثلاً به جای «این کتاب جالب اس»، بهتر است نوشته شود «این کتاب جالب است».

نکته: در زبان نوشتاری رسمی یا ادبی، توصیه می‌شود از فرم‌های کامل «هستم» و «است» استفاده شود؛ زیرا نگارش صحیح و رعایت قواعد رسمی به وضوح و اعتبار متن کمک می‌کند.

1. من به تازگی یک نرم‌افزار جدید به نام "ام.اس. ورد" را دانلود کردم.
2. در دانشگاه، ما دوره‌ای را درباره‌ی "ام.اس. اکسل" گذرانده‌ایم که بسیار مفید بود.
3. او به خوبی با "ام.اس. پاورپوینت" آشناست و همیشه ارائه‌های جذابی تهیه می‌کند.