فکور

کلمه "فکور" به معنای فردی است که دارای فکر، اندیشه و عقلانیت بالا باشد. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نوشتار: کلمه "فکور" با "ف" و "ق" و "ر" نوشته می‌شود، و باید مراقب باشید که حروف به‌درستی و بدون اشتباه نوشته شوند.

2. نقش کلمه: "فکور" اغلب به عنوان صفت برای توصیف شخصیت یا ویژگی‌های فردی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او فردی فکور است."

3. هم‌خانواده‌ها: این کلمه دارای هم‌خانواده‌هایی مانند "فکرت" (فکر)، "فکر" و "فکری" نیز هست که می‌توانند در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرند.

4. استفاده در جملات:

   • "او دارای نگاهی فکورانه به مسائل است."
   • "در بحث‌های علمی، نیاز به نگرش فکور داریم."
5. جایگاه: به عنوان یک صفت، "فکور" معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد، اما می‌تواند در سایر ساختارهای زبانی نیز به کار رود.

این نکات می‌توانند به شما در استفاده صحیح از کلمه "فکور" کمک کنند.

1. او با ذهن فکور خود توانست مشکلات پیچیده را به سادگی حل کند.
2. فکور بودن، یکی از صفات بارز این نویسنده است که آثارش را منحصر به فرد می‌سازد.
3. در روزگاری که سردرگمی زیاد است، افرادی با ذهن فکور می‌توانند راه‌حل‌های بهتری برای چالش‌ها ارائه دهند.