فیرنده

کلمه "فیرنده" در زبان فارسی به معنای موجودی است که می‌تواند فرار کند یا به شکلی از یک موقعیت فرار کند. این کلمه از ریشه "فیر" به معنای فرار کردن یا گریز کردن گرفته شده است.

برای نگارش و استفاده از این کلمه در جمله، رعایت نکات زیر می‌تواند مفید باشد:

1. تطابق با دیگر اجزای جمله: وقتی از "فیرنده" در جمله استفاده می‌کنید، توجه داشته باشید که فعل و سایر اجزای جمله با آن همخوانی داشته باشند. به عنوان مثال: "او فیرنده‌ای است که همیشه از خطرات فرار می‌کند."

2. نگارش صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه را به درستی و با املای صحیح بنویسید: "فیرنده."

3. استفاده از نشانه‌های نگارشی: هنگام استفاده از "فیرنده" در جملات، از ویرگول یا نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید تا خوانایی جمله حفظ شود.

4. بیان مفهوم واضح: هنگام استفاده از "فیرنده"، سعی کنید مفهوم و دلیلی که موجب فیراندگی موجود مورد نظر می‌شود را به وضوح بیان کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "فیرنده" به نحو مناسبی در متن‌های خود استفاده کنید.

1. در جنگل، فیرنده‌ای به آرامی پرواز کرد و زیبایی طبیعت را نمایان ساخت.
2. صدای فیرنده‌ها در بهار، حال و هوای شادی را به حیاط خانه آورد.
3. وقتی فیرنده‌ای بر روی درخت نشسته بود، همه توجه‌ها به سمت آن جلب شد.