قابل دار

"قابل دار" در زبان فارسی به معنای "دارای قابلیت" یا "قابل انجام" است و معمولاً به عنوان صفت برای توصیف اشیاء، افراد یا موقعیت‌ها به کار می‌رود. اما برای استفاده صحیح از این ترکیب و نگارش آن، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. نویسه‌های درست: "قابل دار" باید به صورت جدا از هم نوشته شود، زیرا "قابل" صفت و "دار" فعل است که به‌صورت مستقل در جمله‌ها به کار می‌رود.

2. جمله‌سازی: این ترکیب باید در جمله به‌درستی استفاده شود. مثلاً:

   • "این برنامه قابل دار اصلاحات زیادی است."
   • "او یک شخص قابل دار استعدادهای بسیار است."

3. تطابق با اسم: اگر "قابل دار" به‌عنوان صفت مورد استفاده قرار گیرد، باید به اسم مورد نظر از نظر جنس و عدد هماهنگ باشد. مثلاً:

   • "این طرح قابل دار توسعه است." (اگر طرح مؤنث باشد)
   • "این ایده‌های قابل دار برای پیشرفت سازمان لازم است." (اگر ایده‌ها جمع باشند)
4. استفاده از قید و فعل مناسب: بسته به ساختار جمله، ممکن است نیاز به استفاده از قید یا فعل‌های دیگر نیز وجود داشته باشد. مثلاً:
   • "این پروژه می‌تواند قابل دار اجرا باشد."
   • "این متن قابل دار مطالعه و تحلیل است."

این نکات می‌توانند به شما در استفاده صحیح از کلمه "قابل دار" کمک کنند.

1. این محصول دارای ویژگی‌های قابل دار است که آن را از سایر محصولات متمایز می‌کند.
2. اطلاعات موجود در این گزارش قابل دار و معتبر به نظر می‌رسد.
3. او به دلیل مهارت‌های قابل دارش در زمینه مدیریت پروژه، ترغیب به افزایش مسئولیت‌هایش شد.