کلمه "قداره" در زبان فارسی به معنای نوعی شمشیر یا سلاح برنده است که معمولاً به سلاح‌هایی با تیغهٔ بلند و باریک اطلاق می‌شود. در خصوص قواعد نگارشی و نوشتاری مربوط به این کلمه، نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. املا: این کلمه به شکل "قداره" نوشته می‌شود و جای هیچ‌گونه تغییر یا اشتباهی در املا ندارد.

2. نوع کلمه: "قداره" یک اسم است و به وسیلهٔ آن به شیئی خاص اشاره می‌شود.

3. جمع‌سازی: جمع "قداره" به صورت "قداره‌ها" می‌باشد.

4. نقطه‌گذاری: در جملات می‌توان از کلمه "قداره" به عنوان یک اسم در مناطق مختلف جمله استفاده کرد، بنابراین باید توجه داشت که در موقعیت‌های مختلف، نحوهٔ قرارگیری این کلمه در جمله صحیح و منطقی باشد.

5. استفاده در متون ادبی: کلمه "قداره" در ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و می‌تواند در شعر و نثر به کار رود، لذا باید به بافت معنایی آن در متون توجه شود.

این موارد می‌تواند راهنمایی مناسبی برای استفاده صحیح از کلمه "قداره" در نوشتار فارسی باشد.

1. قداره‌های قدیمی که در موزه نگهداری می‌شوند، نشان‌دهنده تاریخ پر افتخار این کشور هستند.
2. او در نمایشگاه صنایع دستی، قداره‌ای زیبا از چرم طبیعی خرید که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
3. قداره، در برخی فرهنگ‌ها به عنوان نماد شجاعت و قدرت جنگجویان شناخته می‌شود.