کام گرفتن

قاعده‌­ی ترکیب "کام گرفتن" در زبان فارسی به معنای به‌دست آوردن رضایت، لذت، یا سرور است. این ترکیب از دو جزء "کام" و "گرفتن" تشکیل شده است.

نکات نگارشی و قواعد مربوط به "کام گرفتن":

1. جایگاه کلمه: این ترکیب معمولاً در جملات به عنوان فعل به‌کار می‌رود و می‌تواند در ساختار‌های مختلف جمله قرار بگیرد.

2. فعل متعدی: "گرفتن" به عنوان یک فعل متعدی استفاده می‌شود و معمولاً به مفعولی نیاز دارد (مانند "کام گرفتن از چیزی" یا "کام گرفتن از کسی").

3. مشتقات و تصریف: این ترکیب می‌تواند در زمان‌های مختلف تصریف شود. به عنوان مثال:

   • من کام می‌گیرم
   • تو کام می‌گیری
   • او کام می‌گیرد

4. معنی‌های مختلف: "کام گرفتن" می‌تواند معانی مختلفی بسته به متن داشته باشد؛ مثلاً می‌تواند به دستیابی به هدفی خاص، رضایت از چیزی یا تجربه‌ای خوشایند اشاره کند.

5. نکات تلفظ: در هنگام تلفظ، باید به تلفظ صحیح دو جزء کلمه توجه کرد که "کام" و "گرفتن" به وضوح بیان شوند.

6. استفاده در متن: این ترکیب در شعر و نثر فارسی به وفور یافت می‌شود و معمولاً به‌عنوان یک عبارت تصویری به‌کار می‌رود.

به طور کلی، "کام گرفتن" یکی از ترکیبات زیبای زبان فارسی است که می‌تواند در متن‌های ادبی یا محاوره‌ای به‌کار رود.

1. در مراسم شادی، همه اعضای خانواده دور هم جمع شدند و از یکدیگر کام گرفتند.
2. وقتی دوستانش برای عیادتش آمدند، او احساس کرد که از محبت و دوستی آنها کام می‌گیرد.
3. با شنیدن خبر موفقیت دخترش، مادر از خوشحالی کام گرفت و شادی را با همه تقسیم کرد.