کتاب نامه

کلمه "کتاب‌نامه" که به معنای فهرستی از کتاب‌ها یا منابع است، در زبان فارسی با رعایت قواعد نگارشی به شکل زیر نوشته می‌شود:

1. نوشتن با خط وسط: در ترکیب‌های اسم، وقتی دو اسم به هم متصل می‌شوند، معمولاً از خط وسط استفاده می‌شود. در اینجا "کتاب" و "نامه" با هم ترکیب شده‌اند و به همین دلیل باید به صورت "کتاب‌نامه" نوشته شود.

2. تلفظ و تاکید: در تلفظ این کلمه، بر روی "کتاب" و "نامه" تاکید می‌شود و هر دو واژه باید واضح و مشخص ادا شوند.

3. تعداد و جنس: اگر بخواهید به صورت جمع صحبت کنید، می‌توانید بگویید "کتاب‌نامه‌ها" و در صورت اشاره به نوع خاصی از کتاب‌نامه، می‌توانید از صفات و قیدهای مربوطه استفاده کنید (مثلاً "کتاب‌نامه مرجع").

4. نکات فنی: "کتاب‌نامه" می‌تواند به عنوان یک اسم خاص یا عمومی به کار رود و به نوع و موضوع خاص کتاب‌ها اشاره کند، مثلاً "کتاب‌نامه تاریخ" یا "کتاب‌نامه ادبیات".

به طور کلی، همه نکات نگارشی و قواعد ذکر شده در نوشتار این کلمه باید رعایت شود تا مفهوم واضح و درست منتقل شود.

1. در کتاب نامه‌ام، یادداشت‌هایی از تجربیات و افکار روزانه‌ام نوشته‌ام.
2. معلم از ما خواست تا یک کتاب نامه تهیه کنیم و در آن خلاصه‌ای از کتاب‌های خوانده‌شده را بنویسیم.
3. کتاب نامه‌ام پر از الهام‌بخش‌ترین جملات و نقل‌قول‌هایی است که در طول سال‌ها جمع‌آوری کرده‌ام.