کشاورز

کلمه «کشاورز» یک اسم ساده و غیر مرکب در زبان فارسی است و به فردی اشاره دارد که به فعالیت‌های کشاورزی مشغول است. در زیر به چند نکته نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. تک‌واژه و جمع:

   • «کشاورز» به صورت مفرد به کار می‌رود و برای جمع آن می‌توان از «کشاورزان» استفاده کرد.

2. ادبیات و جملات:

   • در جملات، این کلمه معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول به کار می‌رود. به عنوان مثال:
     • "کشاورز در زمین خود کار می‌کند."
     • "کشاورزان محصولات خود را به بازار عرضه می‌کنند."

3. نقطه‌گذاری:

   • اگر «کشاورز» در انتهای جمله قرار بگیرد، باید پیش از آن نقطه یا علامت نگارشی مناسب (مانند ویرگول یا علامت سوال) قرار گیرد.
   • مثال: "او یک کشاورز است."

4. نسبت و ضمایر:

   • می‌توان از ضمایر متعلق به «کشاورز» مانند «او»، «وی» و ... استفاده کرد.
   • مثال: "او کشاورز ماهری است."

5. کاربردهای دیگر:

   • این کلمه می‌تواند در عبارات مختلف به کار رود، مانند «کشاورزی سنتی» یا «کشاورزی مدرن» که به نوع خاصی از کشاورزی اشاره دارند.
6. مشتقات:
   • واژه «کشاورزی» به عنوان مصدر آن وجود دارد و به فعالیت‌ها و روش‌های مربوط به کشاورز اشاره دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طرز موثری از کلمه «کشاورز» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. کشاورز با زحمت و تلاش خود، محصولات تازه و مغذی را به بازار عرضه می‌کند.
2. در فصل بهار، کشاورز زمین خود را آماده می‌کند تا بذور را کاشته و از بارش باران بهره‌برداری کند.
3. کشاورز محلی هر هفته در بازار، میوه‌ها و سبزیجات ارگانیک خود را به مشتریان می‌فروشد.