کم بضاعت

کلمه "کم بضاعت" به معنای کم‌برخوردار و یا فاقد امکانات و منابع کافی است. در هنگام استفاده از این ترکیب، نکات و قواعد زیر را در نظر داشته باشید:

1. استفاده درست از "کم" و "بضاعت": "کم" صفت و "بضاعت" به معنای دارایی یا امکانات است و کنار هم می‌آیند تا یک مفهوم جدید ایجاد کنند.

2. جمله‌بندی: کلمه "کم بضاعت" معمولاً به عنوان صفت برای توصیف اشخاص، خانه‌ها، یا شرایط اجتماعی و اقتصادی به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "این خانواده کم بضاعت است."
   • "خیابان‌های این منطقه نشان‌دهنده وضعیت کم بضاعت آنهاست."

3. توجه به نگارش: در نگارش این ترکیب، فاصله بین "کم" و "بضاعت" باید رعایت شود و آن‌ها جدا از یکدیگر نوشته شوند.

4. معانی و جایگاه: این ترکیب بیشتر در متون اجتماعی و اقتصادی و برای توصیف افراد یا گروه‌هایی که از نظر مالی یا اجتماعی در وضعیت نامساعدی قرار دارند، به کار می‌رود.

5. شکل‌های دیگر: می‌توانید از معادل‌های دیگر نیز استفاده کنید، مانند "کم درآمد" یا "نیازمند"، بستگی به زمینه‌ استفاده دارد.

با رعایت این نکات می‌توانید به‌طور صحیح از کلمه "کم بضاعت" در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود استفاده کنید.

1. خانواده‌های کم بضاعت در این منطقه نیازمند حمایت‌های بیشتر از سوی نهادهای دولتی هستند.
2. بسیاری از دانش‌آموزان کم بضاعت از دسترسی به تجهیزات آموزشی مناسب محروم هستند.
3. سازمان‌های خیریه تلاش می‌کنند تا به کم بضاعت‌ها کمک کنند و سطح زندگی آن‌ها را بهبود بخشند.