کنار آمدن

"کنار آمدن" یک فعل ترکیبی در زبان فارسی است. برای استفاده صحیح از آن و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

1. فعل ترکیبی: "کنار آمدن" از ترکیب فعل "آمدن" و حرف اضافه "کنار" تشکیل شده است. این تعبیر به معنای "سازش کردن" یا "توافق کردن" است.

2. جمله‌سازی: برای استفاده از "کنار آمدن" در جمله، می‌توانید آن را در زمان‌های مختلف به کار ببرید:

   • مثال: "او با مشکلاتش کنار آمد."
   • مثال: "ما باید با این شرایط کنار بیاییم."

3. نحو و ساختمان جمله: وقتی از "کنار آمدن" استفاده می‌کنید، معمولاً فرادی که با آن سازش و توافق می‌کنند، موضوع جمله هستند و می‌تواند با قیدهای مختلف همراه شود.

   • مثال: "من با شرایط جدید راحت تر کنار می‌آیم."

4. استفاده از قید و صفت: می‌توانید برای توصیف بهتر، قیدها یا صفت‌هایی به جمله اضافه کنید.

   • مثال: "آنها به سرعت با این وضعیت کنار آمدند."

5. تلفظ و نوشتار: در نوشتار هیچ کدام از اجزای "کنار آمدن" نباید جدا شوند و به صورت یک کلمه نوشته می‌شود.

6. نکات نگارشی: در متون رسمی و ادبی، سعی کنید از این ترکیب در جای مناسب و با معنی صحیح بهره ببرید تا مفهوم جملات شما به درستی منتقل شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از "کنار آمدن" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار استفاده کنید.

1. پس از مدت‌ها تلاش و صحبت، بالاخره توانستند با مشکلاتشان کنار بیایند.
2. او به خوبی با شرایط جدید زندگی‌اش کنار آمده است و حالا احساس شادی بیشتری می‌کند.
3. کنار آمدن با ترس‌ها و چالش‌ها، بخشی از فرایند رشد فردی است.