کلمه "کوره" در زبان فارسی با معانی مختلفی به کار می‌رود و بسته به معنی و کاربرد آن، قواعد نگارشی خاصی برای آن وجود دارد. در زیر به بررسی برخی از نکات مهم در مورد این کلمه می‌پردازیم:

1. معنا و مفهوم:

   • "کوره" به معنی محلی است که در آن مواد خام (مانند خاک رس) در دماهای بالا پخته می‌شوند (مثل کوره سفالگری یا کوره آجرپزی).
   • همچنین می‌تواند به معنی "شکاف" یا "دره" نیز به کار رود که کمتر متداول است.

2. تلفظ و نوشتار:

   • "کوره" به صورت "kore" تلفظ می‌شود.
   • اطمینان از نوشتن صحیح آن با حرف "گ" و نه "ک" (برخی به اشتباه "کوره" را "گوره" می‌نویسند).

3. قید و صفت:

   • در جملات می‌توان از کلمه "کوره" به عنوان اسم استفاده کرد. مثلاً: "کوره آجرپزی در اینجا قرار دارد."
   • همچنین می‌تواند به عنوان بخش از ترکیبات دیگر هم مورد استفاده قرار گیرد، مثل "کوره‌پز".

4. نشانه‌های نگارشی:

   • در صورتی که به "کوره" به عنوان اسم خاص یا عنوان یک مکان اشاره می‌کنید، می‌توانید از علامت‌های نگارشی مناسب (مثل کاما یا دو نقطه) برای روشن‌تر کردن جمله استفاده کنید.

5. جمع‌سازی:

   • جمع "کوره" به صورت "کوره‌ها" است.
6. استفاده در جملات:
   • "کوره‌های سنتی هنوز هم در برخی مناطق استفاده می‌شوند."
   • "وی در کوره سفالگری کار می‌کند."

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "کوره" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. کوره‌های آجرپزی در این منطقه به تولید آجرهای باکیفیت مشغول هستند.
2. در زمستان، ما از کوره هیزمی برای گرم کردن خانه استفاده می‌کنیم.
3. کوره‌های صنعتی نقش مهمی در فرآیندهای تولیدی دارند و مورد توجه مهندسان قرار گرفته‌اند.