انداختنی

کلمه "انداختنی" از ریشه "انداختن" ساخته شده است و به طور کلی به معنای چیزی است که می‌توان آن را انداخت. در زبان فارسی، این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف اشیاء یا حالات استفاده می‌شود.

قواعد نگارشی و دستوری:

1. تقسیم‌بندی کلمه:

   • "انداختنی" از دو بخش "انداخت" و "نی" (پسوند صفت) تشکیل شده است.

2. قید و صفت:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود و در ترکیب با اسم‌ها بیاید. مثلاً: "چیز انداختنی".

3. جنس و تعدد:

   • این کلمه به معنای یک چیز خاص است، اما در استفاده، ممکن است با اسم‌های جمع نیز به کاربرده شود. مثلاً: "چیزهای انداختنی".

4. تطابق:

   • هنگامی که از "انداختنی" به عنوان صفت استفاده می‌کنید، باید تطابق جنس و عدد را رعایت کنید. مثلاً: "کالاهای انداختنی" (جمع) و "کالاهای انداختنی" (مؤنث) صحیح است.
5. نشانه‌های جمع و مؤنث:
   • برای اشاره به جمع مذکر از "انداختنی" استفاده می‌شود و برای جمع مؤنث از ترکیب "انداختنی‌ها" استفاده می‌شود: "اشیاء انداختنی".

مثال‌های کاربردی:

• "این وسایل، وسایل انداختنی هستند."
• "بسیاری از کاغذها و پلاستیک‌ها جزو زباله‌های انداختنی محسوب می‌شوند."

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "انداختنی" به درستی در نوشتارها و گفتارهای خود استفاده کنید.

1. او یک کتاب جذاب را به من انداختنی کرد تا در روز تعطیلی بخوانم.
2. در جشن تولد، دوستانش با شادی و سرخوشی کیک را به سمت او انداختنی کردند.
3. معلم یک سوال چالشی را در کلاس مطرح کرد و از دانش‌آموزان خواست که به آن پاسخ انداختنی بدهند.