گریختن

کلمه "گریختن" در زبان فارسی به معنی فرار کردن و دور شدن از یک مکان یا وضعیت است. در ادامه به چند نکته درباره قواعد نگارشی و دستوری این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف:

   • "گریختن" یک فعل ناقص و بی‌قید است و معمولاً در جملات به‌صورت افعال مختلف صرف می‌شود. به عنوان مثال:
     • من گريزم
     • تو گريزی
     • او گريزد

2. استفاده در جملات:

   • این کلمه می‌تواند به‌عنوان فعل اصلی یا جنبی در جملات استفاده شود. مثلاً:
     • او از آنجا گريخت.
     • من نمی‌توانم در چنین شرایطی بمانم، باید گريزم.

3. حالات مختلف:

   • "گریختن" می‌تواند در زمان‌های مختلف به کار برود:
     • زمان گذشته: "او گريخت."
     • زمان حال: "او می‌گريزد."
     • زمان آینده: "او خواهد گريخت."

4. قواعد نگارشی:

   • مانند سایر افعال، "گریختن" باید به‌صورت صحیح در جملات به کار برده شود و با ضمایر و فاعل‌های مناسب همخوانی داشته باشد.
   • همچنین توجه به علائم نگارشی نیز مهم است، به‌ویژه در جملاتی که نیازمند ویرگول یا نقطه هستند.
5. مفاهیم هم‌معنی و متضاد:
   • کلمات هم‌معنی: فرار، گریز، دور شدن.
   • کلمات متضاد: ماندن، باقی‌ماندن.

با رعایت این نکات و استفاده درست از "گریختن" می‌توان جملات صحیح و زیبایی ساخت.

1. او در لحظه‌ی مناسب از میان جمعیت گریخت و به سمت جنگل دوید.
2. متهم به دلیل عدم وجود شواهد کافی از بازداشتگاه گریخت و به زندگی مخفی روی آورد.
3. در داستان، قهرمان با هوش و زیرکی از دست دشمنانش گریخت و به روستای امنی رسید.