کلمه "گستاخ شدن" در زبان فارسی به معنای تبدیل شدن به فردی بی‌پروا، جسور یا جسورانه رفتار کردن است. در نگارش این عبارت و به‌طور کلی در ارتباط با قواعد فارسی و نگارشی نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. جدا نویسی: "گستاخ شدن" به صورت جدا نوشته می‌شود، زیرا "شدن" فعل است و "گستاخ" صفت.

2. معنی: بهتر است در متون رسمی یا ادبی، به معنی دقیق کلمه توجه شود و در صورت نیاز، توضیحات بیشتری ارائه شود.

3. استفاده از کنایه: در متون ادبی می‌توان از این کلمه به صورت کنایه‌آمیز استفاده کرد.

4. قواعد صرفی: در جملاتی که این عبارت به کار می‌رود، باید به قواعد صرفی و نحوی جمله توجه شود. برای مثال: "او به دلیل رفتار گستاخانه‌اش، از جمع خارج شد."

5. تحلیلی: در متون تحلیل‌گرانه، می‌توان به دلایل و عوامل باعث گستاخ شدن فرد اشاره کرد و از مثال‌های مرتبط استفاده کرد.

به عنوان مثال:

• "او به تدریج گستاخ شد و دیگر به بزرگترها احترام نمی‌گذاشت."
• "گستاخ شدن او ناشی از محیطی بود که در آن بزرگ شده بود."

توجه به این نکات به بهبود نگارش و فهم بهتر متن‌های فارسی کمک می‌کند.

1. پس از مدتی که در دانشگاه تحصیل کرد، احساس کرد که باید در بحث‌ها بیشتر گستاخ شود و نظراتش را با اطمینان بیان کند.
2. برخی از دانش‌آموزان به دلیل نداشتن انضباط کافی، به تدریج گستاخ شده و احترامی به معلمان نمی‌گذارند.
3. وقتی خانواده‌اش او را برای تأخیر در آمدن به خانه سرزنش کردند، او به طرز ناامیدکننده‌ای گستاخ شد و به دفاع از خود پرداخت.