کلمه "گستاخی" در زبان فارسی به معنای بی‌ادبی، بی‌پروايي و جسارت به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. املا: کلمه "گستاخی" به همین صورت نوشته می‌شود و هیچ گونه نکته املایی خاصی ندارد.

2. موقعیت در جمله: "گستاخی" می‌تواند به عنوان اسم در جمله استفاده شود. به عنوان مثال:

   • "گستاخی او باعث ناراحتی دیگران شد."

3. قیدها و صفات: می‌توان قبل از این کلمه از صفات و قیدهای توصیفی استفاده کرد تا مفهوم را روشن‌تر کرد. مثال:

   • "گستاخی بی‌جا" یا "گستاخی ناپسند"

4. کاربرد در متن: در متون رسمی و غیررسمی، این کلمه می‌تواند به کار رود. اما در متون رسمی‌تر بهتر است از عبارات محترمانه‌تر برای بیان انتقاد استفاده شود.

5. افعال مرتبط: ممکن است با این کلمه افعالی مثل "گستاخی کردن" نیز به کار رود.

به طور کلی، این کلمه در نوشتار و گفتار رسمی و غیررسمی قابل استفاده است و به راحتی می‌توان آن را در جملات مختلف گنجاند.

1. او با گستاخی تمام در جمع بزرگترها صحبت کرد و همه را شگفت‌زده کرد.
2. گستاخی در برابر دیگران نه تنها احترام را از بین می‌برد، بلکه به روابط آسیب می‌زند.
3. معلم به دانش‌آموزان تذکر داد که گستاخی در کلاس درس پذیرفتنی نیست.