کلمه "لخته" در زبان فارسی به معنای جرم یا توده‌ای از مواد خونی است که پس از وقوع تغییرات فیزیولوژیکی در خون، به حالت جامد درمی‌آید. این کلمه در متون علمی به خصوص در مباحث پزشکی و بیوشیمی استفاده می‌شود.

نکات نگارشی و قواعد زبان فارسی مرتبط با "لخته":

1. کاربرد صحیح آن: این کلمه معمولاً در زمینه‌های پزشکی و زیست‌شناسی به کار می‌رود.

   • مثال: "لخته‌های خون می‌توانند در عروق خون ایجاد شوند."

2. جمع‌سازی: جمع "لخته" به صورت "لخته‌ها" است.

   • مثال: "لخته‌های موجود در آزمایش خون بررسی شدند."

3. نحوه استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم در جملات استفاده شود.

   • مثال: "لخته‌ها در فرآیند انعقاد خون نقش دارند."

4. صرف و نحوه‌ی تغییر: این کلمه از نظر صرف و نقل به شکل‌های مختلف در جملات تغییر می‌یابد، اما خود کلمه در حالت‌های مفرد و جمع معمولاً تغییری ندارد.

   • مثال: "این لخته خطرناک است." و "این لخته‌ها خطرناک هستند."
5. نکات شیوه‌ نوشتاری:
   • توجه به املای صحیح: "لخته" با "خ" و "ت" نوشته می‌شود و نباید با کلمات مشابه اشتباه شود.
   • استفاده از علامت‌های نگارشی مناسب در جملات حاوی این کلمه.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌خوبی از کلمه "لخته" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. در اثر زخم عمیق، لخته خون به سرعت در محل آسیب تشکیل شد تا از خونریزی جلوگیری کند.
2. پزشک به بیمار توضیح داد که لخته‌های خون می‌توانند به عروق آسیب بزنند و باعث مشکلات جدی شوند.
3. در آزمایشگاه، نمونه خون مورد بررسی قرار گرفت تا وجود لخته‌های غیرعادی شناسایی شود.