کلمه "لم دادن" در زبان فارسی به معنای تکیه دادن یا نشستن به صورت بی‌تحرک و راحت است. برای استفاده صحیح و نگارشی این کلمه، توجه به نکات زیر مهم است:

1. فعل و مصدر: "لم دادن" از دو بخش تشکیل شده است. "لم" به معنای تکیه و "دادن" به معنای بخشیدن یا انجام دادن است. بنابراین به عنوان یک فعل، می‌توان از آن در جملات مختلف استفاده کرد.

2. زبان محاوره و کتابی: "لم دادن" بیشتر در زبان محاوره‌ای کاربرد دارد و ممکن است در نوشته‌های رسمی و ادبی کمتر استفاده شود. در متون رسمی‌تر می‌توان به عبارات جایگزین مانند "تکیه دادن" یا "نشستن" اشاره کرد.

3. معنی و مفهوم: وقتی از "لم دادن" استفاده می‌کنید، به احساس راحتی و غیررسمی اشاره دارید. به عنوان مثال: "او روی مبل لم داده بود و تلویزیون می‌دید."

4. نحوه نوشتار: در نوشتن این عبارت، باید دقت کنید که "لم" و "دادن" به صورت جداگانه نوشته شوند و از حروف صحیح استفاده شود.

5. جایگاه در جمله: "لم دادن" معمولاً به عنوان فعل در جمله قرار می‌گیرد و می‌تواند با قیدها و صفات دیگر ترکیب شود. برای مثال: "او به آرامی لم داد و استراحت کرد."

6. نکات فرهنگی: در برخی از فرهنگ‌ها، لم دادن ممکن است به عنوان نشانه‌ای از بی‌احترامی به‌خصوص در محافل رسمی تلقی شود، بنابراین در انتخاب موقعیت‌های مناسب برای استفاده از این کلمه باید دقت کنید.

به طور کلی، کلمه "لم دادن" یک اصطلاح غیررسمی و محاوره‌ای است که بیشتر در مکالمات روزمره به کار می‌رود.

1. وقتی روی مبل لم دادم، احساس آرامش کردم و به موسیقی موردعلاقه‌ام گوش دادم.
2. او در پارک روی چمن‌ها لم داد و به آسمان آبی خیره شد.
3. بعد از یک روز سخت کاری، دوست داشتم تنها در خانه لم بدهم و استراحت کنم.