لوطی خور

کلمه «لوطی خور» به معنای شخصی است که در دنیای خود به رفتارها و منش‌های خاصی شناخته می‌شود. این واژه به طور خاص به افرادی که در فرهنگ عامه و خیابانی به شیوه‌ای خاص زندگی می‌کنند، اشاره دارد. در اینجا چند نکته نگارشی و قواعدی برای استفاده صحیح از این کلمه آورده شده است:

1. تلفظ و نگارش: واژه «لوطی خور» به صورت جدا و بدون ادغام نوشته می‌شود. این واژه به صورت «لوطی» و «خور» است که هر دو کلمه معنی خاص خود را دارند.

2. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً به عنوان صفت یا اسم معرفه در جملات استفاده می‌شود. مثلاً: «او یک لوطی خور است» یا «لوطی خورهای شهر در این محله معروف هستند».

3. معنی و مفهوم: معانی فرهنگی و اجتماعی این واژه را در نظر داشته باشید. این اصطلاح ممکن است در موقعیت‌های متفاوت، بار معنایی مثبت یا منفی داشته باشد.

4. نقطه‌گذاری: در صورتی که جمله شامل سایر عناصر توصیفی باشد، از ویرگول برای تفکیک استفاده کنید. مثلاً: «او، یک لوطی خور با اخلاق خوب، در محله شناخته شده است».

5. نسخه‌های غیررسمی: در زبان محاوره و غیررسمی، ممکن است معانی و کاربردهای متفاوتی از این واژه وجود داشته باشد که باید به دقت به موقعیت و مخاطب توجه کرد.

استفاده از کلمات با دقت در نگارش و بیان به درک درست معانی و مفاهیم کمک می‌کند و به زیبایی گفتار و نوشتار می‌افزاید.

۱. در محله‌ی ما، هر روز صبح بچه‌ها دور لوطی خور جمع می‌شوند تا از داستان‌هایش لذت ببرند. ۲. مادر بزرگم همیشه می‌گوید که لوطی خورها در جوانی یک جوانمردی خاصی داشتند. ۳. داستان‌های قدیمی از لوطی خورها به ما می‌آموزد که جوانمردی و صداقت همیشه مهم است.