کلمه "انگشت گذاشتن" به معنای اشاره کردن به یک موضوع یا مسئله خاص است و غالباً به‌کار می‌رود که به اهمیت یا توجه به یک نکته خاص اشاره کند. در نگارش فارسی، رعایت چند نکته مهم است:

1. نحو (صرف و نحو): این ترکیب به‌عنوان یک فعل عبارتی عمل می‌کند. بنابراین، به‌طور معمول باید در جملات به‌درستی صرف شود. به‌عنوان مثال:

   • من به اهمیت این موضوع انگشت گذاشتم.
   • او به مشکلات اقتصادی انگشت گذاشت.

2. فاصله و نگارشی: هنگام استفاده از این ترکیب، به فاصله‌گذاری مناسب توجه کنید. باید بین "انگشت" و "گذاشتن" فاصله وجود داشته باشد.

3. معادل‌ها و تنوع در بیان: می‌توانید از معادل‌های مختلفی در متن‌های خود استفاده کنید مثل "اشاره کردن"، "تاکید کردن" و غیره.

4. استفاده مناسب از ترکیب: این ترکیب معمولاً در متون رسمی و غیررسمی به‌کار می‌رود اما باید دقت کنید که در متون علمی یا جدی، به همین سادگی اشاره کردن به موضوعات حساس ممکن است باعث سوءتفاهم شود.

5. حجم جملات: سعی کنید جملات حاوی "انگشت گذاشتن" مختصر و مفید باشد تا مفهوم به‌راحتی انتقال یابد.

با رعایت این نکات می‌توانید به‌خوبی از ترکیب "انگشت گذاشتن" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. وقتی به تصویر قدیمی نگاه می‌کردیم، ناگهان او با انگشت گذاشتن بر روی یکی از چهره‌ها، یاد خاطراتش را زنده کرد.
2. معلم با انگشت گذاشتن بر روی تابلو، مفهوم درس را برای دانش‌آموزان توضیح داد.
3. او با دقت انگشت گذاشتن بر روی نقشه، مسیر سفرش را تعیین کرد.