مؤتمن

کلمه "مؤتمن" از نظر قواعد فارسی و نگارشی به صورت زیر بررسی می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "مؤتمن" با حرف "ؤ" نوشته می‌شود که صدای بلند "و" را نشان می‌دهد. بنابراین، نوشتن آن به صورت "متمن" اشتباه است.

2. کاربرد: "مؤتمن" به معنای کسی است که به او امانت داده شده است و یا به کسی که می‌توان به او اعتماد کرد، اطلاق می‌شود. این واژه در متون رسمی و ادبی کاربرد دارد.

3. صوت و تلفظ: این کلمه به صورت "مؤَتْمَن" تلفظ می‌شود. در اینجا، "مؤ" به صورت یک سیلاب و "تمن" به عنوان سیلاب دیگر به حساب می‌آید.

4. قواعد صرفی: این کلمه از نوع اسم‌ است و می‌تواند به شکل مؤنت نیز به کار رود. برای مثال، مؤتمنه به معنای زن مؤتمن به کار می‌رود.

5. استفاده در جملات:

   • او فردی مؤتمن است و می‌توان به او امانت سپرد.
   • در اداره، همکاران باید مؤتمن یکدیگر باشند.
6. قواعد نگارشی:
   • در نوشتار رسمی و غیررسمی باید توجه شود که کلمه "مؤتمن" به درستی و بدون اشتباه نگارش شود.
   • در صورتی که کلمه در وسط جمله باشد، لازم است به علامت‌گذاری‌های مناسب توجه شود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "مؤتمن" به‌درستی استفاده کرد.

1. او به عنوان یک مؤتمن در جامعه شناخته می‌شود و همیشه به وعده‌هایش پایبند است.
2. مؤتمن بودن در عرصه تجارت نیازمند اعتمادسازی و رعایت اصول اخلاقی است.
3. والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که در روابط دوستانه و خانوادگی مؤتمن باشند.