کلمه "ماموت" (با توجه به معنای آن که به نوعی فیل پیش‌تاریخی اشاره دارد) از نظر نگارشی و قواعد زبان فارسی به شکل زیر بررسی می‌شود:

1. املا: املای صحیح کلمه "ماموت" است و نیاز به اصلاح ندارد.

2. تلفظ: در فارسی، کلمه "ماموت" معمولاً به صورت "مَموُت" تلفظ می‌شود.

3. جنس کلمه: "ماموت" یک اسم است و به دلیل اشاره به موجودی زنده، در فارسی به طور معمول مذکر در نظر گرفته می‌شود.

4. جمع: جمع این کلمه به صورت "ماموت‌ها" است.

5. فعل وابسته: برای آوردن فعل وابسته به این اسم، می‌توان از افعالی مانند "زیستن" یا "وجود داشتن" استفاده کرد، مانند "ماموت‌ها در گذشته زندگی می‌کردند".

6. کاربرد: این کلمه بیشتر در زمینه‌های تاریخی، زیست‌شناسی و محافل علمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگر سوال خاصی درباره این کلمه یا کاربرد آن دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. در دوران ماقبل تاریخ، ماموت‌ها جاندارانی عظیم و پوشیده از مو بودند که در محیط‌های سرد زندگی می‌کردند.
2. دانشمندان با استفاده از DNA ماموت‌های یخ‌زده، به تحقیق درباره دنبال کردن روند انقراض این موجودات پرداخته‌اند.
3. یکی از ویژگی‌های جالب ماموت‌ها، دندان‌های بزرگ و فک‌های قوی آنها بود که به آنها کمک می‌کرد تا علف و گیاهان سخت را بخورند.