کلمه «متمارض» در زبان فارسی به معنای کسی است که به طور عمدی وانمود می‌کند که بیمار است یا خواهان جلب توجه است. این کلمه از ریشه «تمارض» به معنای «بیمار نشان دادن» ساخته شده است. در اینجا به قواعد و نکات نگارشی مربوط به کاربرد این کلمه اشاره می‌شود:

1. تلفظ صحیح: تلفظ صحیح این کلمه به صورت «motamarrez» است و توجه به این نکته در نوشتار مهم است.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند در جملات مختلف به کار برود. به عنوان مثال: «او به دلایل خاصی متمارض شد.»

3. نکات نگارشی:

   • اگر این کلمه در متن‌های رسمی یا علمی استفاده شود، حتماً باید به سایر واژگان و جملات مرتبط با آن توجه شود تا مفهوم به‌روشنی منتقل گردد.
   • در جملات، اطراف این کلمه از فعل‌ها و اسم‌های مناسب استفاده کنید تا جمله شما کیفیت و وضوح بیشتری داشته باشد.
   • به کار بردن علامات نگارشی مناسب (مانند ویرگول یا نقطه) قبل و بعد از این کلمه باعث افزایش وضوح متن می‌شود.

4. ترکیب با دیگر کلمات: برای توصیف بهتر می‌توانید از صفات دیگری قبل از «متمارض» استفاده کنید. به عنوان مثال: «متمارض و غمگین» یا «متمارض و دروغین».

5. اجتناب از سوءتفاهم: چون کلمه «متمارض» بار منفی دارد و به عنوان نوعی فریبکاری تلقی می‌شود، باید با احتیاط و در موقعیت‌های مناسب استفاده شود تا سوءتفاهم ایجاد نشود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه «متمارض» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او به دلیل متمارض بودنش نتوانست در امتحان شرکت کند و همه را نگران کرد.
2. متمارضی او به قدری واضح بود که خانواده‌اش تصمیم گرفتند به پزشک مراجعه کنند.
3. رفتار متمارض او باعث شده بود تا دوستانش به او شک کنند و سرانجام تصمیم گرفتند با او صحبت کنند.